¡Oh!, ti, miña Galicia, terra verde,
acordas coas túas belas gaitiñas,
pra levantar a túa bela terra,
co teu son alegras ás rías
e a quen lonxe de ti s’atopa...
tráeslle os seus recordos e morriña.
¡Ai!, ti, miña soñada gaita galega.
¡Ai!, meu bon amigo gaiteiro, toca.
¡Ai!, que de ti me terei que despedir.
¡Toca, toca, meu amigo, unha xota!,
que a miña alma sen os mellores
amigos se desconsola e chora
cando un bon amigo vaise.
¡Ai!, gaitiña, quero sentir as túas ondas.
¡Ai!, amigo meu, odio as despedidas,
prefiro respirar a frescura da mañá,
lembrar a música das gaitiñas,
e sentir o son do galego ar,
e lembra que... as gaitas non choran,
sempre cantan ó son das ondas do mar.
acordas coas túas belas gaitiñas,
pra levantar a túa bela terra,
co teu son alegras ás rías
e a quen lonxe de ti s’atopa...
tráeslle os seus recordos e morriña.
¡Ai!, ti, miña soñada gaita galega.
¡Ai!, meu bon amigo gaiteiro, toca.
¡Ai!, que de ti me terei que despedir.
¡Toca, toca, meu amigo, unha xota!,
que a miña alma sen os mellores
amigos se desconsola e chora
cando un bon amigo vaise.
¡Ai!, gaitiña, quero sentir as túas ondas.
¡Ai!, amigo meu, odio as despedidas,
prefiro respirar a frescura da mañá,
lembrar a música das gaitiñas,
e sentir o son do galego ar,
e lembra que... as gaitas non choran,
sempre cantan ó son das ondas do mar.
Moitas grazas ó meu amigo David Rodríguez por pasarme esta imaxe.
No hay comentarios:
Publicar un comentario