miércoles, 25 de julio de 2007

Sonetiño V


De Galicia é seu ar,
de Galicia é seu son
ca, ao seu soar faiche amar
a dozura da súa voz,
ca, ao seu tocar faiche amar,
brilla máis có mesmo sol,
é fresca com’a mañá
e ela cant’a súa dor.
Baix’o meu brazo abalada,
está xa a miña pequena,
a quen cántolle unha nana
no punteiro desta nena
que apertada me canta,

ela é a gaita galega.

No hay comentarios: