Sonetiño I

Salgueiros de Galicia,
qu’espertades chorando,
sinto as follas afogando
penas nun mar de ledicia.
Salgueiros de Galicia,
túas pólas van baixando
e ás augas van tocando
e o Lago cás caricia.
Xunto a ti retornarei,
xunto a ti eu bicarei
as túas verdes terriñas,
onde cántanche meniñas
coas súas mans branquiñas
¿cando che atoparei...?