Sonetiño IV

Negras soan as campás,
negras com’a lúa á noite,
ó son do morto compás,
ó morrer a auga da fonte.
Negras soan ó queimar
todos nosos verdes bosques,
cando s’erguía a mañá,
pechand’os ollos das pontes.
Camiñando polas cinzas
xurdía quente po da terra
das bágoas que me caían
e a alma de dolor berra
coma unha besta ferida,
com’o fume soan, negras.